Het verhaal dat niet gekend is en toch grote maatschappelijke consequenties heeft:
Het digitale geld (ongeveer 95 % van de totale geldhoeveelheid) is geprivatiseerd.
Dat de private banken digitaal geld kunnen creëren door schuld. (1) Het zijn niet de centrale banken, maar de private banken die het grootste aandeel hebben in de totale geldcreatie.
Met al dat gecreëerde geld hebben de private banken via financiële spitstechnologie een financiële economie gecreëerd die alle kenmerken heeft van een piramidespel.
Een bespreking van het verhaal:
De private banken zijn eigenaar van al het digitale geld en zij beheren dit systeem op een autonome wijze. Als een klant geld op de bankrekening zet, wordt de bank immers eigenaar van het geld en krijgt de klant een vordering op de bank.
Het geld bestaat niet in de realiteit, het is niet meer dan een boekhoudsysteem dat wordt beheerd door de private banken.
Door de deregularisering hebben de private banken quasi ongelimiteerd geld creëren door schuld. (1)
Door de “vrijheid van het kapitaal” hebben de private banken op een onzichtbare manier internationale ondoorzichtige structuren kunnen opgezetten (denk maar aan de belastingsparadijzen). Deze internationale, ontransparante structuren zijn aan het zicht en controle onttrokken van de nationale overheden, waardoor ze worden aangewend om belastingen niet te betalen.
Deze realiteit werd zichtbaar in 2008 omwille van de frauduleuze geldcreatie door de private banken. Omdat deze internationale ontransparante structuren niet gekend waren, had niemand verwacht dat het faillissement van Lehman & Brothers tot een shut-down van het monetair systeem zou leiden.
De gemeenschap was verplicht om de fraude van de private banken ten hare laste te nemen om het monetair systeem te depanneren.
In deze financiële economie is een gigantische geldhoeveelheid aanwezig die 10 tot 15 keer de geldhoeveelheid in de reëele economie bedraagt.
Als het geld van de financiële economie (10 tot 15 keer) naar de reële economie stroomt, ontstaat er (hyperinflatie). Om dit te voorkomen, moet het rendement van de financiële economie hoger zijn dan in de reële economie. Dit effect kan worden bekomen door steeds meer geld te creëren waardoor de prijs wel stijgt, maar niet de waarde.
Dat deze gecreëerde financiële economie niet meer dan een hoogtechnologisch piramide-spel is …
Dat deze financiële economie geen enkele maatschappelijke waarde heeft. Een transactie in de financiële economie is immers geld >< geld. De private banken hebben hun kennis aangewend om het monetair systeem te gebruiken voor het doel van hun aandeelhouders te verwezenlijken “meer winst” of “meer geld”, maar hierdoor hebben ze de fundamenten van het monetaire systeem onderuitgehaald
`De maatschappij, haar individuen en de reële economie zijn benadeelde partijen.
(voetnoot 1)
Als de bank een lening toekent aan een klant van 100, dan typt ze +100 in hun computersysteem op uw bankrekening en tegelijkertijd 100 als een vordering die ze heeft op de klant.
Resultaat : De klant heeft dan +100 op zijn rekening en 100 als schuld bij de bank. Omdat de klant +100 (weliswaar geleend geld) op zijn rekening heeft, kan de klant hiermee aankopen betalen. Voor de klant is het dus effectief geld. Dit is een verrichting die de private bank autonoom kan, zonder dat er een tussenkomst is van de centrale bank of de gemeenschap.
(voetnoot 2)
schematische voorstelling van de geldcreatie in 2008 met hun tegenwaarde
=> Geldcreatie door gemeenschap
geld <> toekomstige belastingen
=> Geldcreatie door de private banken
geld <> fraude -> wat geleid heeft tot bankencrisis (2008)
geld <> productie -> krediet aan de reële economie
geld <> vastgoed -> krediet inzake vastgoed
geld <> geld -> de financiële economie, een hoogtechnologisch creatie….
Comments